Hanna Szeląg - reżyser teatralny i twórca Teatru W Przejściu. Od ponad 20 lat związana pracą teatralną z młodzieżą. Doświadczony pedagog, polonista i socjoterapeuta oraz teatroterapeuta. Poetka, członek Związku Literatów Polskich, nagradzana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydenta Miasta Poznania.

W pracy teatralnej dbająca o swobodę myśli, niezwykle inspirująca i działająca z wielką energią twórczą. Autorka większości scenariuszy sztuk teatralnych, które sama wyreżyserowała. Pomysłodawczyni Konkursów Literackich, wydawca tomików pokonkursowych i monografii zbierających wrażenia po nieszablonowych projektach artystycznych jej pomysłu, takich jak: „Strefa Zachwytu” oraz „Space Amici” . Poszukująca, twórcza, kreatywna, lecz jako świetny pedagog, dzieląca się zdobytą wiedzą ze swoimi uczniami, których liczbę pewnie mierzy się w setkach osób.

Swoje sztuki wystawiała w Teatrze W Przejściu, Teatrze Muzycznym, Teatrze Polskim i na Scenie Wspólnej w Poznaniu, ale również na scenie Teatru Konstancińskiego Domu Kultury pod Warszawą i na scenie w poznańskim Zamku przed Kombatantami poznańskiego Czerwca’56. Prezes Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom i Rodzinie, które prowadzi od prawie dwudziestu lat. Obchodziła również 20-lecie pracy twórczej i otrzymała list gratulacyjny od Prezydenta Miasta Poznania.

Joanna Uljasz -artystka nieszablonowa, eksperymentalna i niesłychanie twórcza. Podchodzi z miłością zarówno do aktu twórczego jak i do zrozumienia człowieka, dzięki wiedzy, którą uzyskała podczas studiów zarówno pedagogicznych, jak i socjoterapeutycznych, rozumiejąc wzloty i upadki życiowe, przekuwając je podczas warsztatów z młodzieżą na proces twórczy, nad którym nieustannie czuwa i go doskonali (Instruktorka warsztatów scenograficznych podczas obozów teatralnych Amici).

Specjalizuje się zarówno w malarstwie, fotografice (Fotograf spektakli Teatru w Przejściu), ilustracji w tomikach poezji, jak i w działaniach twórczych przestrzennych, począwszy od makram, decoupage’u, quillingu po gigantyczną scenografię teatralną. Jest autorką scenografii do licznych spektakli, m.in.: „Apokalipsą w oczy”, „Welcome ciebie”.

Potrafi czynić cuda, zrobi coś z niczego, nawet, jeśli wydaje się to niemożliwe, a wytwór jej rąk zawsze nosi znamię oryginalności i zachwyca. Poza tym robi to z wyraźną przyjemnością i pasją, a to może być zaraźliwe...

Czesław Maciaszyk - artysta baletu, niezwykle utalentowany. Człowiek wiecznie twórczy i inspirujący innych. Potrafi wyczarować przepiękną choreografię i wydobyć plastykę ciała, o której tylko pomarzyć.

Tancerz zawodowy, choreograf, instruktor, pedagog, pasjonat pracy z młodzieżą. Od ponad 60 lat rozsławia taniec, zaraża swoją pasją do muzyki i wychowuje kolejne pokolenia tancerzy. Solista Opery Poznańskiej, opiekun licznych grup tanecznych. Otrzymał nagrodę Marszałka Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury.

Kiedy zabiera się do pracy, nieważne jest wszystko, co jest dookoła, widzi tylko ruch, słyszy rytm i wyliczy każde dotknięcie stopy precyzyjnie niczym zegarmistrz, odmierzy jej czas na dotyk ze sceną i z powietrzem, które drży od tanecznych napięć. Wszystkie zatrwożone pierwszym spotkaniem z baletem ciała ułoży w harmonijny obraz i nieważne, czy to góralski podskok, czy w menuetowe skręty, czy w seksowne uściski lat XX - tych. Zawsze grupa wygląda, jakby oddychała tym samym brzmieniem - jak jedno ciało...

Maria Gryczkowska - certyfikowany choreoterapeuta, reżyser teatru dzieci i młodzieży, biblioterapeuta. Istruktor Improwizacji Tańca i Symboliki Ciała oraz choreograf Eksperymentalnego Teatru Tańca. Członek Polskiego Stowarzyszenia Choreoterapii, Polskiego Towarzystwa Biblioterapeutycznego oraz Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom i Rodzinom AMICI. Nauczyciel wychowania przedszkolnego, nauczania początkowego i pedagogiki leczniczej z ponad 30-letnim doświadczeniem zawodowym.

Artysta i jednocześnie terapeuta, to połączenie czyni proponowany przez nią ruch niebagatelnym i wyjątkowym, o uzdrawiającej mocy. Podążanie za jej rytmem prowadzi do odkrywania potencjału tkwiącego w ciele i poszukiwania nietuzinkowych środków wyrazu. To ubogaca i rewolucjonizuje pracę w teatrze, bo wytworzona wartość jest podwójna: dla widza i aktora. To mnożenie doznań, a to jest bezcenne…